Sanctus vir sed non femina. Badania leksykalne przymiotnika sanctus z wykorzystaniem Korpusu Polskiej Hagiografii Średniowiecznej

Abstrakt

Artykuł omawia semantyczne funkcjonowanie przymiotnika sanctus na przestrzeni dziejów, poczynając od łaciny klasycznej poprzez kościelną aż do średniowiecznej, z uwzględnieniem regionalnego zróżnicowania języka. Przedmiotem szczególnego zainteresowania jest funkcjonowanie omawianego wyrazu w łacinie polskiego średniowiecza. Materiał porównawczy i egzemplifikacja zostały zaczerpnięte z rozmaitych słowników i leksykonów naukowych, zaś omówienia polskiej specyfiki znaczeń i łączliwości semantycznej dokonano na podstawie Słownika łaciny średniowiecznej w Polsce oraz Korpusu Polskiej Hagiografii Średniowiecznej, który powstał poprzez wydzielenie Żywotów i Cudów świętych polskich z większego korpusu łaciny średniowiecznej na ziemiach polskich. Materiał ten przeszukiwany był przy użyciu kwerend dostępnych na wielonarzędziowej platformie do procesowania danych korpusowych TXM.